Rzeczywiście przedziwna jest taka pustka na temat Tornatore na stronie o nim.Ja poznałam jego twórczość przy okazji oglądania "Czystej formalności" i muszę przyznać,że film wbił mnie w fotel na dłużej niż czas jego trwania.Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim kinem,z taką atmosferą,nieokreślonością.Szc zególne wrażenie daje to,że akcja podąża jakby według logiki snu.Wyjątkowy film.

ja widziałem dwa z jego filmów Malene i 1900 człowiek legenda!! i uwarzam że Tornatore jest jednym z najlepszych współczesnych rezyserów naprawde coś pięknego!!!! nie mogo skończyć się dziwić nad kunsztem jego warsztatu!! ale widać że nie tworzy chyba na pokaz lecz dla mniejszej publiczności. Zresztą nie wiem ale 1900.. jest jednym z moich ulubionych filmów i tylko gdy go sobie przypomnę to ciarki przechodzą mi po plecach niesamowity film polecam!!!!!!

Chociaż kino to moja pasja od dzieciństwa i wydawało mi się, że trochę już widziałem to ostatnio zaczynam dopiero poznawać kinematografię Giuseppe Tornatore. Dziś mija tydzień od seansu „Sprzedawcy marzeń”, a ja nadal mam w pamięci sceny, ujęcia, cudowną muzykę Ennio Morricone i coś takiego, co trudno wyrazić słowami. Widziałem wcześniej wspaniałe „Cinema Paradiso” oraz „Malenę” ale przyznam, że musze je odświeżyć, bo chyba dziś zrobią na mnie jeszcze większe wrażenie niż kilka lat temu. Jako dziecko widziałem też „Czystą formalność”, ale mało z filmu pamiętam.
Z jednej strony żałuje, że widziałem tak niewiele z jego filmografii, ale to odkrywanie magii kina Tornatore jest fascynujące! Od tygodnia staram się znaleźć różne informacje na temat jego filmów i jak tylko czas pozwoli chciałbym obejrzeć pozostałe tytuły i odświeżyć te widziane wcześniej. Chciałbym obejrzeć też ten dokument o Sycylii, tylko ciężko znaleźć coś w naszym ojczystym tłumaczeniu. Nawet film „Kamorysta” jest bardzo trudno uchwytny. Jeżeli ktoś ma jakieś ciekawe informacje, artykuły, linki to chętnie się zapoznam.
Ostatnie dni to odkrywanie Tornatore i dodatkowo Ennio Morricone. Niby po części znałem ich twórczość (kilka tych najbardziej znanych płyt Morricone leży na półce), to ostatni czas jest dla mnie bliższym poznawaniem, odkrywaniem na nowo. Może nadszedł u mnie taki czas na włoską kinematografię? :) Zachęcam wszystkich, którzy znają twórczość obu panów pobieżnie na wspaniałą wyprawę w świat dźwięków i obrazów. Dla mnie ostatnie dni dzięki „Sprzedawcy marzeń” są miłą, filmową wyprawą na Sycylię.